Hayat Ve Ölüm Şiiri - Yusuf Emre Anılgan

Her insana sızlayan bir yürek
Gerek.
Vicdan durdurursa muhakemesini
Yürek unutmuşsa sevmesini
Bilmesi gerekir hayatın
Artık ipini çekmesini.
Zira ölmek bazen güzeldir.
En azından
Açmış kollarını beklerken Azrail,
Hiçbir baltaya sap olmayan sefil
Ruh kurtuluş olarak görür
Ölmeyi.
Bütün dünyayı kirletebilen insan,
Bütün hıncıyla saldırsa dahi
Beceremez
Ruhunu kirletmeyi.

Atılan her adımda aynı serzeniş,
Her adımda farklı bir beklenti.
Aynı nidayla sarsılırken evren.
Neden hala böyle düşünür insan:
“Hadi canım hepsi söylenti.”

Oysa ki sonsuzluğa açılan kapıda,
Yıllarca beklediğini unutur insan.
Fani olduğunu bildiği bu yapıda,
Fani hislerle kendini avutur insan