Hayat Ve Ölüm Şiiri - Ahmet Kemal

-

HAYAT VE ÖLÜM
-İnsan dediğin bu mudur senin-

Bir Yusuf kuyuya indi güneşler
Art arda koşuşur art arda eşler

Çaresiz insan ölümün kapısında bekler
Sonbahardan sonra kış pusuda bekler

Son adres sendedir kimseler bilmez
En son Azrail bizi orada bekler

Yüzler solar benizler sararır
Umutlar söner hayaller bekler

Dostlar gider birbiri ardında
Bir ömür biter ve düşler biter

Bir çiçek gibidir hayat solar
Eller duaya kalkar var olsun eller