Bir kadın sancılanır
Çığlıklar atar
Ve sonunda
Bir yerde
Bir hayat başlar.
İlk öğrendiği şey ağlamak
Acıkmak sonra
Sonra altını kirletmek,
Günler geçer ağlayan bu et parçası
Bir gün gülümsemeyi öğrenir
Her şey değişir o an
Bir insan oluverir gönüllerde
El bebek olur
Gül bebek olur
Sarar anneyle babanın gönlünü
Umudu olur, sevdalısı olur
Geleceğini tüm sülale
Onda bulur.
Sesler çıkar ağzından, ilk heceler
Dinleyenler bayılır
Kelimeler, ardından cümleler
Sonra okula götürmeler,
Öğretmenler
Sınavlar, sınavlar
Üniversite hayali belki gerçek, belki hayal
Nişan, düğün, evlilik
Hayat kavgası
Torun sevgisi
Ve bekleyiş hissetmeden
Hissettirmeden
Son yeni yılı kutlamayı
Son gidişe gitmeyi.
Kayıt Tarihi : 24.1.2009 02:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Turgut Uzdu](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/01/24/hayat-ve-olum-15.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!