Her gidiş, zamanın çaresizliğine yenilmekti
En acısı, giderken nereye gideceğini bilmemekti
Gülmek sadece acının ve kederin üstünü örtmekti
En doğrusu gülerken, gerçeği de görebilmekti
Her ölüm yaşarken bir firardı aslında
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
