Neresinden baktıysam hayata
Sırça köşkün, bedbaht bir miskini gibi!
Kış sıcağına döndüğüm yüzüm
Ve yaz soğuğundan esirgediğim ellerim,
İnsanlardan sakındığım safi yanım.
Görünmemesi olağan olan tüm benliğim,
Bölük börçük hayatımın yap boz kutucukları…
Bir oyun gibi bağımlılık yaratan
Bir açlığın dayanılmaz günahına
Kendisini hazırlayan içerimdeki çocuk
Saklan! görünme ortalıkta…
Kazanmak için kaybetmeye çalışmaktan,
Ya da kaybetmeye alışmamak için;
Şizofrenik bir figüran olmaya, aday mısın söyle?
Kayıt Tarihi : 14.6.2010 16:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!