Hayat ve Ben Şiiri - Kadir Güneri

Haykırdım dünyaya duyan olmadı
Hiç kimseler gelip halim sormadı
Tek teselli verende artık kalmadı
Yapayalnız yaşamaya terkedilmişim ben

Ne hayatmış bu be geldik dünyaya çekmeye
İçtik her gece kurtulalım dertden diye
Para kalmadı cepte rakı yok mezeme
Hey nerdesiniz dostlar gelsenize yine

Tek teselli içkimizdi onuda kaybettik
Dostumuz var sandık meğer hayal ettik
Biz bu dünyaya gelmekte baştan hata ettik
Bu gece yine sokaklarda yalnız gezdik

Son sigaram ağzımda bundan sonrası nolur acaba
Cebimde beş kuruş yok dahi karnımı doyurmaya
Gözümde yaş kalmadı artık acımı akıtmaya
Tuttuk yolu yine parkta bantta yatmaya

İlk defa beynimle hayaller kurdum
Düşündüm acaba ne olacak benim sonum
Sokaktan geçti iki genç, sarmaş dolaş
Kafaları hoş, sıcak ev, sıcak aş

Onlara bakınca eskiyi hatırladım
Bende bir zamanlar aynısını yaptım
Gençlikte sefanın zevkini tattım
İçip içip sokaklarda naralar attım

Şimdi bakıyorum kendime bu hallere düşecek adammıydım,
Ama bir çok kişi gibi bende yanıldım,
Tüm dost bildiklerim terketti şimdi yanlız kaldım,
Bu hayatta ben çok ama çok yıprandım.