Hayat ve Barış Şiiri - Enes Furkan Alikaya

Günler takvimleri kovaladı.
Bir kadeh içsem
Belki soyutlardım kendimi,
Bu dünyanın tekdüzeliğinden.
Sırtımda bir ton yara izi.
Heybemde tonlarca ağırlığı yaptığım hataların.
Bir kelebeğin ömrü kadar olsa pişmanlık duygusu,
Art arda yakılan sigaralar yaralarımızı hafifletse.
Efsunlu sözler bulmaya çalışıyorum hayatım adına,
İçimde dönen karmaşık duygulara bir anlam
yükleyemiyorum.
Sokaklarda özgürce gezerken bedenim,
Zihnime mahpus olmuş hislerim.
Avareyim son günlerde,
Neremden vuruldum bilmem kaçıncı kez de,
Bilmem kaç kez pansuman tutmadı kanayan yaralarım.
Mutluluğa bu kadar uzak olmak,
Gülememek doyasıya ve her keresinde yere serilmek
hayat savaşında.
Feryat figan ölen biricik duygularım var,
Kendime bile itiraf edemediğim sırlar,
Hayatımı sıkıca bağlamaya çalışıyorum birbirine.
Ne kadar çok denersem
O kadar kolay kopuyor bir yanından,
Saat ikiyi çoktan geçti,
Yaktığım kaçıncı,
Yandığım kaçıncı sınav?
Nedendir bilinmez tanrının bu sınav isteği.
İnsan bir kere küsmeyedursun,
İnsan bir kere küstü mü hayata,
Yeniden barışması zor.