Kaç hayat yaşanır,
Kaç hayat sığar bu ömre,
Kaç kere doğar insan,
Kaç kere ölür her gidişinde.....
Bir karalama sayfası oldu sevgimiz,
Aşkı beş geçsede saatler.....
Sonbaharda yere süzülen son yaprağım,
Gözükara oldu tüm duygularım,
Yaşam gayem sendin,amacımda,
Şimdi savruluyor rüzgarlarında,
Üşüyen kuru dallarım...
Kırdın bak kolumu kanadımı,
Ne uçabiliyor nede konabiliyorum hayata......
Bitsin istiyorum kalbimin arsız sızısı,
Dondurulmuş yorgunluğu var kalbimin,
Ha durdu ha duracak yokluğunda...
Yüzümde zamanın suskunluğu var,
En sevda halimde en karakışta,
Tek isteğimdi seninle yaşamak,
Ve seninle ölmek sonsuzlarda....
Çok gördün bana yaşama sevincimi,
Yaralarım daha orta yerde kanarken,
Kopardın sen son yeşermiş yaprağımı,
Her başlangıç bir bitişmiş,
Ve hayat,
Umudun yittiği yerde başlarmış....
fügen
Fügen GülgörKayıt Tarihi : 8.10.2007 17:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!