Avucunun içinden kayıp giderken hayatına eli kolu bağlı hoşçakal dersen geri döner mi sence?
Kuru bir ağaç gibi yapraksız, meyvesiz, çiçeksiz, dalsız, sensiz kalmaz mısın?
Yapamayacağını bildiğin için kurmak istemediğin tüm hayalleri düşlerinde,
Uzaklaşırken kendinden gözlerindeki parıltıyı düşüşünde görmez misin?
Kimseye zarar vermeyeceğini sandığın tüm umutlarını toprağın altına gömersen bir gün birileri bulup değerli bir defineye sahip olmaz mı?
Biliyorsun hayat zor, hayat güç, hayat yok, hayat arada bir deli…
Biliyorsun hayat siyah, hayat gri, hayat koyu renklerin hepsi,hayat arada bir mavi…
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta