Hayat Tutar Ellerini Şiiri - Suzan Nazlım

Avucunun içinden kayıp giderken hayatına eli kolu bağlı hoşçakal dersen geri döner mi sence?
Kuru bir ağaç gibi yapraksız, meyvesiz, çiçeksiz, dalsız, sensiz kalmaz mısın?
Yapamayacağını bildiğin için kurmak istemediğin tüm hayalleri düşlerinde,
Uzaklaşırken kendinden gözlerindeki parıltıyı düşüşünde görmez misin?
Kimseye zarar vermeyeceğini sandığın tüm umutlarını toprağın altına gömersen bir gün birileri bulup değerli bir defineye sahip olmaz mı?
Biliyorsun hayat zor, hayat güç, hayat yok, hayat arada bir deli…
Biliyorsun hayat siyah, hayat gri, hayat koyu renklerin hepsi,hayat arada bir mavi…
Kendine hoşçakal demezsen eğer; Hayat tutar ellerini…