Hızla akan hayat treninde
Haylaz bir yolcu gibiydi sanki
Serüvenin ilk vakitlerinde
Akıp giden zamanın aksine
Dimdik duruyordu sellere karşı
Ve herkes gidiyorduysa bir yöne
O hep giderdi tam tersine
Serüvenin ilerleyen vakitlerinde
Vagonlar ağır gelmeye başladı trene
Bu acımasız hayat çemberinde
Bırakılmalıydı onlar bir yerlere
Ama son vagon değildi trenden ayrılacak olan
Gerçekleri unutup, hayallerle boğuşan
İşte oydu serüveni noktalanan figüran...
Aralık 2001 - İstanbul
Mahmut YıldızKayıt Tarihi : 13.12.2001 23:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!