Hayat Suyu Şiiri - Osman Tokgöz

Kalabalık şehirler, taştan büyük binalar
Şehirleri dolduran büyük, küçük insanlar
Her yerde ayrı telaş herkes koşuşturuyor
Adımların sesleri caddeyi dolduruyor
Yüzlerde aynı maske, somurtkan ve telaşlı
Bedenler genç olsa da simalar sanki yaşlı
İnsanlar her sabah evlerinde çıkıyor
Bir sel misali sonra dört bir yana akıyor
Akıllarda iki şey para bir de eğlence
Robotlaşmış zihinler köyden kente göçünce
Nerede maneviyat; fikir, kültür nerede?
Çölde vaha yaratan hayat suyu nerede?
Büyük şehir kurmaya kerpiç ve taş yeter de
Hayat suyu yok ise bütün çaba beyhude