Hayat susuverdi yaşama Şiiri - Oktay Çekal

Hayat susuverdi yaşama…

Gözlerim arıyor seni,
Yokluğunda, akan ırmak oluyorum…
Yüreğim her atışında,
Adını yazıyor aşka,
Duygularım bir serçe yüreğinde,
Çarpar heyecanından,
Dokunamıyorum, o yumuşacık ellerine,
Ve buhar oluyorsun birden…

Yoruldum hep yalnız kalmaktan,
Severken hırpalanmaktan,
Tenimde, mahşer yangınları var,
Denizler söndüremiyor közlerimi…
Ruhum çöktü bir köşede,
İçindeki heyecan, tükendi sarsıntılarında,
Bıraktım seni, kendimden uzaklara,
Ve adımlarım aldı götürdü beni,
Sensizliğin olduğu yerlere…

Gecenin kasveti, içimi ezdi,
Bulut aya sarıldı, siyah çarşaf serildi,
Zaman öyle esir aldı hayatı ki;
Geçmedi saniyeler/saatler sanki…
Vurdu bir balyoz canın,
Şah damarından birden bire ansızın,
İrkildi beden, ruh titredi,
Yüzün gülen, çehresi soldu sanki…
Hayat susuverdi yaşama…

Oktay ÇEKAL
06.05.2012-04.29