Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Büyüdükçe öğrendim;
Hayallerin kırılganlığını,
Dostların acımasızlığını,
Hakların kısıtlandığını.
Aşığın bile insafsızlığını…
Hatta! !
Ölümün sıradanlığını,
İçime kapanmadım!
Hayata sövüp saymadım.
Ağlayıp sızlanmak yerine,
Sınav dolu dünyada,
Doğru anahtarı aradım.
Kendimle barışığım,
Sorunlara alışığım,
Neşeli olacağım.
Yaşama sarılacağım.
Kırıntı bulsam sevgiden,
Ruhumda taşıyacağım.
Güzel yürekli şairemden yine harika bir şiir okudum, kendinle barışık olmayı başaran ender insanlardan birisin bu özelliğini de hemen hemen tüm şiirlerine yansıtıyorsun ve biz de imrenerek okuyoruz tam puanımı gönderiyor saygılar sunarım...
İçime kapanmadım!
Hayata sövüp saymadım.
Ağlayıp sızlanmak yerine,
Sınav dolu dünyada,
Doğru anahtarı aradım.
Kendimle barışığım,
Sorunlara alışığım,
Neşeli olacağım.
Yaşama sarılacağım.
Kırıntı bulsam sevgiden,
Ruhumda taşıyacağım.
BU ZIRHI İYİ KORU ŞAİR...
HİÇ UMMADIK BİR ANDA EN SAĞLAM RENGİNİ ÇALABİLİR UMUT HIRSIZLARI...
SİZİ BURADA DA GÖRMEK GÜZEL...
SEVGİLER...
tebrikler..güzeldi..saygılar..
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta