Hayat Sonradır Şiiri - Hasan Maral

“sonra…. Çok sonra gözyaşı olup akmak ta var bir yerlerden.”

Kara haberler damlıyor dudaklarından
Tam şuraya, kalbime!
Bir deprem gibi gecenin bir yarısında
Acısız, kansız ve sessiz vuruyorsun beni
Enkazlar arasında bulunan bir ben yok

Nedense üç kıştır hiç üşümüyorum
Kaç kış sürecek bilmiyorum
Ama çok sıcak günlerde
Senden soğuk kelimeler duyuyorum
Üşüyorum sonra, mevsim yaz

Sen çocukken seni düşlerimde seviyordum
Ama hep yediğim dondurmanın yarısı gibiydin
Birazdan eriyip gidecek gibi
Sarıldığım yastık sendin
Okulda defterimin üst kısmına sadece seni karalıyordum
Karnemde ilk beşim sendin ve galiba ilk kırığımda

Bir kaç koca adam minik kelimelerle dövüyordu beni
Babandı, babamdı ve üç adamdı
Çünkü seni sevmem kulakları sağır ediyordu
“sevmeyeceksin onu” tamam baba
yalan söyledim “seviyorum seni hala”

insanlar yıllar geçince büyüyordu
ama çocuklar tam beş yıl büyümüyordu
altıncı yılda kalpler büyüyordu
boş kalınca bu kalpler
hüzünler büyüyordu

eskiden gece ilk işim yatağa fırlamaktı
eskinin üzerinden biraz zaman geçti
yatak uzaklaştı benden, tıpkı sen gibi
gece ilerleyince uyku yerine seni uyuyordum
sabah ancak kalkabiliyordum senden