Hayat Sokağı Şiiri - Murat Nail Güney

Güneş mağrur bakışlarla doğarken ufuktan,
Gözlerini oğuşturur yaşam.
İnsanlar hızla doldurur arnavut kaldırımlarını,
Ağlayan bir bebek sesi gelir uzaktan,
Yoğurtçu Recep Efendinin çan sesi,
Kalaycı Aram ustanın at arabasının gıcırdayan tekerleklerinde
Kaybolur gider çocukluk düşlerim.

Akşamın rengi çökerken kızıl ufuktan,
Zehra teyze kavun uzatırdı bize evinin cumbasından.
Hele kandil akşamları bir başka olurdu,
Her çalan kapıda başka koku, başka lezzet,
Bir çalan zilde sıcacık irmik helvası,
Bir başkasında adaktan kavrulmuş et,
Diğerinde Lunapark'a çarpışan otolara bilet.

Artık ziller de sustu Zehra Teyze rahmetli olunca,
Eski mahalleden de taşındık, parayı bulunca,
Şimdi hayatın lezzeti yok, kokusu yok, o büyülü dokusu yok,
Heyecanı kalmadı bayram sabahlarının,
El öperken mendil içinde, yüz para harçlık veren komşular yok,
Nerede o insanlar, hem gözü hem gönlü tok.

Aslında insanlık öldü zamanla beraber,
Artık ne bahar güzel, nede çiçekler.
Sen de unutmuşsan ilk aşkım beni,
Kimbilir, hayat sokağının sonunda,
Bizi ne sürprizler bekler...

01/10/2001 Alias Motel Marina / Bodrum