Hayat sofrasında Zehir
Hayat sofrasında zehir
Neredesin ey bahar yüzlüm
Ay sözlüm
Çürük meyveler yedirdi bana hayat...
Yetim derelerin annesi ey deniz nerdesin
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
'Hayat, üvey anne'.. Çok güzel bir tanımlama..
Kaleminize sağlık sayın Hamdi Oruç...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta