Hayat sineması Şiiri - Ayten Özlem Yeşil ...

Hayat senaryosunda rolüm çok ağırdı.
Elime verildi anlayamadığım bir sürü şeyler yazılı/
Bir kağıt; okudum ama hiçbir şey anlamadım.
Okuduk ça oynadım ordaki oyunumu.
Vurgun yedim daha küçüklüğümden.
Kimi zaman küheylan bir ata benzedim;
Kimi zaman bir sünepe.
Rol yapamadım bu filimde:
Naturel oldum kendimi oynadım.
Olduğum gibi.
Bebeğim verilmiş yazıda günahlar hep senin boynuna,
Bakındım çevreme çevrede olanlara
Kah güldüm yalanlara yalan olduğunu bilerek
Güldüm dalga geçtim hayatla.
Ne kadar yaşayacaktım ki.
Kahrolası ömrü bilmeden
Karar verdim kendi kendime.
Sevecektim insan olanı,yalancısı riyakarı
Bana dokunmayan yılan bin yaşasın dedim.
Ama öylede değilmiş.adadım kendimi insanlığa.
O zamanda yalnızlıklar matinesinde kaldım.
Gülenle güldüm ağlayanla ağladım.
Lokmamı ikiye böldüm.
Maalesef bu defa ben aç kaldım.
Açmısın hastamısın diye soran olmadı.
Bazen ağrıdı sızladı yüreğim.
Anlayamadığım o kadar çok şey var ki.
Mesela yaşamak neden güzeli varken kötüsünü yaşamak.
Yaşamayı tuhaflaştıran.
Kaybedeceğini bile bile aynı oyunları oynamak.
Yada alışkanlık haline getirmek.
Hayat yaşadığın kadar vardır.
Biraz hüzün biraz neşe
Nedendir bilinmez,hayat sinemasında.
Bir gün gelicek perdeler kapanacak.
İşte senaryonun sonu herkes için bu film;
Böylece bitecek.