HAYAT SİNEMASI 15,04,09
seninle el ele gezdigimiz o yerleri
şimdi bir bir yad ediyorum
fotograf albümlerini karıştırıp
seninle cekindigimiz resimlere bakıyorum
sen her zaman ki gibi cap canlı
ben her zaman ki gibi solgun
hayat sinemasının bana verdigi rolün
yorgunlugu ve bıkkınlıgı ile
şimdi caresiz son sahneyi bekliyorum
ve bitsin istiyorum
dedim ya hayat sineması diye
dostlarımnda bir bir rolu bitti
düşmanlarımında
bir senin bide benim
daha rolümüz bitmedi
arka plan sesten bir agıt yükseliyor
benim elimde kadeh sacım başım darma dagın
ve sen geliyorsun
her zaman ki gibi
süslü püslü ve lüks arabayla
zenginsin ama mutsuz
gözlerine ben ilişiyorum ah cekiyorsun
seni görürüm ölürüm kahrolurum
benimle olaydın fakir olaydık
ama mutlu olmadık ikimizde
hayat sinemasında bize yazılan
buydu sevecegiz ama
kavuşamıyacagız
ve son sahne senin arabaya
binip gidişin
benim kendi kafama sıktıgım o kurşun
işte son
hayat filimi bitti
seyircileri tebessümlü
bakışları arasında
sahnenin perdesi iner
bu filimde burda biter
Kayıt Tarihi : 3.11.2009 22:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!