Hayat Şimdilerde Çok Garip

Hayat şimdilerde çok garip,
Neyi, nasıl, ne için yaşıyoruz belli değil.
Dostun arkandan vurıyor, düşman gözyaşını siliyor.
Manasız bir çelişkinin içinde nefes alıyoruz.
Oysa eskiden, dostunda düşmanında mert olurdu.

Yalan, dolan herkeste alışılagelmiş,
Cenab-ı Allah'ın yemini dillerde sakız olmuş.

Benim çocukluğumda,
Saygı vardı, güven vardı, huzur vardı.
Kapıları kilitlemeye dahi gerek duyulmazdı mahallede.
Ya şimdi, beton yığınlarının içine, zincirlerle hapsedilmişcesine tutsağız.

Atalarımız demiş ya hani;
''komşu komşunun külüne muhtaçtır!''
çocukluk arkadaşın, karşı kaldırımdan geçerken yüzünü çevirir.
apartman merdivenlerinde kapı komşundan, selamı bile zor alırsın.

Yok artık çünkü, mahallede çocuklara şeker veren bastonlu amcalar.
yok o eski mahalle dostlukları.
sokakta oturan teyzeler, ekmek arası salça, yok!
Hepsinin yerini içinde bir tane çocuk olmayan, bomboş oyun parkları almış.

Ya Aşk...
Benim tabirimle, internet paketin kaç Gb ise,
Cüzdanındaki para ne kadarsa,
Nefsindeki boşluk ne zaman dolarsa,
işte bu kadar aşk...

Ya bizim aşk...
En büyük sevincimizdi tenefüs zilleri,
En büyük arzumuzdu hafta sonları.
Bir yandanda, en zor zamanımızda yaz tatilleri.

Her tatilde de, amcasının, teyzesinin yazlığına giderdi bizim zamane kızları.
Bize de, boyun büküp; ya okumazsa diye sanayi de üç kuruş yevmiye'yle eli yüzü yağlı zaman geçirmek kalırdı.
Ne yapalım, yoktu insanın hayatını, yatağını, mutfağını, tuvaletini dahi gösteren facebook'umuz.
Değil dürtmek, uzaktan dahi göremezdik sevdamızı.

Anlamsız bir yokluğun içinde yaşamaya devam ediyoruz.
Ve böyle bir çaresizliğin içinde yaşamakla yetinmeyip;
bir aptal gibi, mutlu olmayı bekliyoruz.

BURAK ÖZAYA
07.03.2018, 02.24
ÇANKIRI