Ne kadar yalvarmıştım sana, ne kadar,
Toprağın yağmura susadığı kadar.
Ne fırtınalar esmişti gönlümde;
Sevmemiştim senin kadar kimseyi, ömrümde.
Şimdi, leylaklar açtı bak üstümde,
Hatırlarsın belki dualarınla...
Umutsuzca sevmişti dersin,
Rahmetle anarsın, gözyaşlarınla...
O yoktur belki dünyada,
Ama sen varsın.
Onu düşündükçe,
Sen yaşatacaksın!
Tanrı'nın yazgısı bu, silinmez.
Unutma ki; kadere karşı gelinmez!
Nasırlı gönüller, artık solsun.
Toprak benim, hayat senin olsun.
Kayıt Tarihi : 6.5.2017 17:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!