Beni, önce sen vurdun anne…
Nemrut pusularda yatan, vatansız eşkıya mı sandın?
Oysa...! tenim de tıfıldı yüreğim kadar,
Hâlâ zihnimde mıh gibi çakılı duruyor...
Hani bana şirince, “meleğim” diyordun ya,
Bağışla, ama…
Anlayamadımki, meleklerin düşmanı olur mu?
Dönebilmek o dönüşü olmayan yollardan
Sürekli bir aldanış bir daha bir daha
Hiç bitmeyecek gecelerden bir sabaha
Çikabilmek ve sevmek durmadan usanmadan
Konuşmak konuşmak gözlerle fısıltılarla
Devamını Oku
Sürekli bir aldanış bir daha bir daha
Hiç bitmeyecek gecelerden bir sabaha
Çikabilmek ve sevmek durmadan usanmadan
Konuşmak konuşmak gözlerle fısıltılarla
