Uyan ey hüzünlere doğmuş küçük çocuk
Uzan, tut ellerinden umudun, sevincin ve o, sana zaman zaman acı gibi görünecek ama tüm yaralarını en iyi şekilde saracak zamanın
Gel, çaresizliği çıkar at yüreğinden
Çaresizlik yoktur inan, ümit kesmektir var olan
Sev, dünyayı insanları, doğayı
İncinsen de vazgeçme sevmekten hiç bunları
Duy yüreğinden gelen her sesi
Sana doğrunu söyleyecek tek varlığındır o
İnan ve inandığın tüm değerlere sahip çık
Güvenmekten vazgeçme aldatılsan da
Hayatta en acı şey inancını ve insanlara olan güvenini kaybetmektir.
Unutma; acılar muhakkaktır hayatımızda
Ama savaşmaktan vazgeçmediğin sürece bir gün kazanabileceğini de bil
Bütün bunlardan vazgeçtiğin takdirde
Ne acı biter ömründe ne sancı biter gönlünde
Uyan hadi aç artık gözlerini
Yaşanmamış bir hayat seni bekliyor
Temmuz 2002 İstanbul
(yeğenim M. Çağrı YAY ‘ a ithaf olunur.)
Kayıt Tarihi : 5.7.2013 16:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!