Hayat Sen Ne Çabuk Harcadın Beni

Yaşlanmadan çökmüşüm, açmadan solmuşum
Vay be!... Hayat sen ne çabuk harcadın beni!...
Doğmadan ölmüşüm, gülmeden kaybolmuşum
Gölge hayat!.. Sen ne çabuk harcadın beni!...

Daha ayağa kalkmadan BELİM BÜKÜLDÜ
Muradıma ermeden SAÇLARIM DÖKÜLDÜ
Menzile varmadan İLİKLERİM SÖKÜLDÜ
Gülle hayat!.. Sen ne çabuk harcadın beni!...

“YUVA”m olsun derken;kaput’tanKEFEN”biçtim
“Huzur” istedim;“KAHIR”kusan“ZULÜM” içtim
“Hayat”diye ZORRluğun “PENÇE”sinden geçtim
Sille hayat!.. Sen ne çabuk harcadın beni!...

Hep“ZOR”luklar,hep“YOK”luklar çıktı karşıma…
“EZDİN” beni hayat; bakmadın“GÖZ YAŞI”ma…
“CİHÂNA KÜSEN ER”yazın “HECE TAŞI”ma…
Sahte hayat!.. Sen ne çabuk harcadın beni!...

“MAHKÜM” diye MIHLADIN cihana ismimi
“Yerden Yere;Çarpa Çarpa”“EZDİN” cismimi
“MAHPUS” yatmış ÇEHREye çevirdin resmimi
Darbe hayat!.. Sen ne çabuk harcadın beni!...

ER Mustafa der,geçtim “cihan”dan;“mal”ından…
Giderken bir “gül” koparamadım dalından…
Zerre “ZEVK” alamadan HAYATın “bal”ından…
SÖYLE!...Hayat Sen Ne Çabuk Harcadın Beni!...
(13’lü hece ölçüsü) M.ER Alanya DÜZENLEME: 02 TEMMUZ 2018