Hayat seker Şiiri - Mahmut Karahan

Taşı sektirdim suda üç kez
Lacivertti su
Elimle bıraktım suya özlemi
Şişenin içinde buruşmuştu umut
Öfkemin sırtına oturdum beklerken
Bıyık altı gülümsemelerim
Soldu benzimde
Dişlerimle ezdim sıkıntılarımı
Kıkırdadım umuda
Dudaklarını büzdü
Asıldı suratı
Ve güzdü
Heyacanlı her bekleyiş hıçkırığa dönüşüyordu
Aşka müebbet yemiş yüreğim
Duyguya her yakalanışında
Ayrılık hastalanıyordu
Sevgini öldürdüğünde
Çalınmış bir hayata başlıyordun
Serseri serseri geziyordu sultanlık
Uçup gitmişti hayaller
İrkilmişti bir kere zaman
Sen şiiir yazmıyorsun diyordun
Ben hayyam içiyordum
Aşkın bütün kayıtsızlığında ölüyordu zaman
Hatırlayacağın tarih unutuyor önemini
Önemsediğin için hatırlarsın değer verdiğin hergünü
Düşkünlüğüm yok düne
Son baharın ilk günü
Hışırtılara takıldı kulağım
Dalından ayrılan her yaprağı kucaklamak istiyorum
Ağaçlar çıplakken