Hayat Salıncakta Bebek (Gülce-Buluşma)

HAYAT SALINCAKTA BEBEK (Gülce-Buluşma)

Sesler kuytu köşelere tüner çığlık sessiz, densiz
Bildim aslında arkadaş hiçbir gül yoktur dikensiz
Bazı sonlar var ki gelir, çalar kapıyı sirensiz
Şah damarımızdan yakın, rabbim koyma bizi sensiz
/
Ne bilginler geldi ve geçtiler
Neler buldular, neydi beklentiler
Mumlar gibi insanlığa ışık verdiler
Belki diplerini bile görmediler
Belki kendilerini de gördüler

Hangisi yarıp geçti karanlığı,
Bilmem ki hangisi gördü aydınlığı
Görmedi emin ol ki, ölmeden, hak ettiği saygınlığı
Hep kaybedince duyduk, gidene layık olduğu hayranlığı

Onlar ki birer güzel masal söyledi
Dinleyenler Allah razı olsun eyledi
Ahrete kendileri için birer umut peyledi
/
Hayat salıncakta bebek ha düşüyor ha düşecek
Kuşatan çember ha bire daralıyor dost bitecek
Çırpınmak kâr etmez kardeş, ölüm köprüsü gelecek
Daha yol var mı ki kulluk yolunda kat edilecek
/
Biz se mahpusuz bugün beden kafesinde
İyiye ve güzele yol almanın özleminde
Kayboluruz varlığın kaybedilmiş yanında
Kurtulmak için kaybetmekten
Nefes nefese soluruz,
Belki de hayatın son deminde
Yoksulluğun ve acıların kulu kölesi oluruz,
Her zeminde

Yüce rabbim bize bir beden verince
Sevmesini öğretti bize her şeyden önce
Yunus bile severdi yaratılanı, yaratan için kendince
Şu delik deşik yüreğimize sevgi özü girince
Mana incileri saklanır sevilene binlerce

Gelirim kendime ben, benden geçtikçe,
Alçalırım benlikçe,
Yüksek yerlere çıktıkça
Bâd-ı sabah yeli, hu hu deyip gönüllere estikçe
Ayılırım belki her günü bir bir devirdikçe
/
Nefsi emmareye uyar gafildir benlik ayılmaz
İçinde bulunduğu hiç bir durumdan memnun olmaz
Kanaatsiz insan bolluk içindeyken varlık bulmaz
Şükretmeyi bilen insan doğru yolundan ayrılmaz

Nerde beyni temiz kalbi temiz uyanıksa insan
Nerde güzel düşünceler ardın sıra rafan koşan
Kendi nefsinin kulu ve kölesi Her yoldan şaşan
Nerde rabbimin kulu ben, nerdesin ey sen kahraman

Feyzullah Kırca
Akbaşlar köyü / Dursunbey