Hayat Sahnesi
ölüm nefes alırken ensemizde
hiç olmadığı kadar öksürüğe boğuldu hayat.
gece yarısı uykularımı kaçıran hasta yarasalardan ögrendim
ölüm koklatmayı hayellerime...
bilmezdim ben o cocukluk denen oskarlık rolü
hep bahçeye kaçan topları atan iyi abiyi oynadım ben.
ne mahallenin en güzel kızını sevdim
ne de kahve köşlerine ugradım yagmurlu sabahlarda
Kayıt Tarihi : 16.2.2013 14:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!