Hayat Sahnesi Şiiri - Said Toprak

HAYAT SAHNESİ

Neden misafir gibiyim kendi evimde bile
Zaten konuk değil miyiz hayat sahnesine
Biricik hakikat gizlenmiş yürek dehlizine
Dudu kuşu da uçmak ister arifler ülkesine

Günahlarımız gerçekten çok kardeş dersin
Rahmet denizin içinde bir katrecik sensin
Yer de gökle haykırsın bu şehadetle inlesin
Evvelce mühürlü kalp bunu nasıl söylesin

A altın değerli ama, çeşit çeşit ayarları var
Gönül kafesleri de himmet ateşiyle kaynar
Çalışarak demek istersin bugün karnım tok
İş himmete gelince neden düşünürsün çok

Düşünme istersen bu kadar çok yarınlarını
Allah’a ısmarlarsan kurtulursun aciz canını
Sevdiklerini bırak o çoluk-çocuk, hanımını
Emanet ayak bağlanmış, çöz ayak bağını

Hayalinde yoksa tek o gaye bilse çok yazık
Batmamak için yaşıyor denizdeki her kayık
Ümit kulağımızı çekerek söylüyor dur bekle
Leilaheillallah diyen kurtulur o büyük müjde

Rabbim ihsanın kaplamış dört bir yanımızı
İsteyene istediğini veriyor duy yankılarını
Nefsini öldürdüğün gün bil, doğduğun gün
Kurtulur senin gibi ümmet de ne kutlu gün

Kelimey-i Şehadet hep vesveselere set olur
İnsanın kurtuluşuna açılan ilk kapı bu olur
Tevekkül eden aç kalmaz rızkıysa bol olur
İman ateşi düşen kalbin yanar özü köz olur

Değil mi ki nefsimiz O’nun kudret elinde?
Aklın ne gezer durur şu hayal âlemlerin de
İstikamet üzre yön vermeli deruni âlemlere
Bad-ı Saba yeli uçurur beni de o menzillere

SAİD TOPRAK