Hayat, Özlem ve Ben

Hayat
Ürkek ve sessizce
yürümekte sabrın içinde
adı yok kırılganlıkların,
sonsuzluk
bir adım ötemde
gözlerime bakıyor,
yalancı bir tebessüm
dolaşıyor dudaklarımda
ıslak öpüşler savruluyor
özlemle danseden
rakkasenin etek uçlarında,
gecemin sarhoşluğu
içiyor tanyerinin kızıllığını
sabahın tenini özlüyor
can çekişler
doyamıyorum
akşam üstü
sen giderken ölmelere
bakamıyorum
vedalarda ki
hüzünlü fotoğrafların
silik tebessümlerine.

Puslu gecelerin
Yorgun nöbetinde
devriye sayıklamalar,
Yıldızlara doğru akan ben
Ayışığıma kan kırmızı
Yansıyan sen
Direnmenin anlamı yok
Hüzün yağıyor saçlarıma
Hazanlar misali.

Umut desem
Sevdayla yüklü
dağ yamaçlarıma
büyülü bir rüzgar
yağmurlarla
ıslatsa bedenimi
ve ben
gözbebeklerine tutunsam
kuralsızca.

Tüm yalanlar
amansızca geliyor üzerime
Gün bitiyor
sessizliğin aydınlık yüzünde
Geceye hazırlanıyor
Dünden kalan umutlar
Hasret türküsü
Mırıldanıyor dudaklar.

Sanık sandalyesinde bedenim şimdi
Hüküm giydiriyor gece gökyüzüne
Bir darbede yıldızlardan geliyor
Vurgun yemiş düşlerime,
Renklerim masum ve çaresiz
İtiraz ediyor gökkuşağına,
Varsın gün sarmasın
Güneşten çaldığım aydınlıkları
Varsın rüzgar fısıldamasın
Senle dolu yüreğimin
Ücra köşelerine,
Ne farkeder
Ben yinede yağmurlardan sonraki
güneşlerde severim seni,
Ne farkeder
Gözkapaklarıma çöken
Idamlık uykularda öperim
Yine de seni.