Hayat oyunu Şiiri - Durmuş Karakuş

Zalimlerden almak için öcünü,
Kullanman gerekmiş bütün gücünü.
Yükleyip sırtıma hayat göçünü,
Ben çöküp gittikçe doğrul dediler.

Sevip saymalarda ipek tül oldum,
Dostum diyenlere haşa kul oldum.
Yana yana bittim söndüm kül oldum,
Git kendi yağında kavrul dediler.

Bu hayat oyunu benzer kumara,
Hep toprak dediler, battım çamura,
Ezile ezile döndüm hamura,
Sen git biraz daha yoğrul dadiler.

Kapılıp gittikçe yurtsuz kervana,
Döndüm çıkışı yok ıssız ormana,
Bir buğday misali atıl harmana,
O yana bu yana savrul dediler.