Nasıl ısıtırım gönül kışını?
Üşüdüm, titrerim; bahar gelmiyor.
Bu garip yastığa koysa başını,
Issız döşeğim de uyku vermiyor.
Eşsiz karanlığın zifiri yüzü,
Demir yorganıma cilasın sürer!
Kimseler dert etmez garip öksüzü,
Bu hüzün canıma kurt gibi süner.
Nokta nokta sokar yokun çığlığı,
Var bildiğim dertsiz, neşe tepeler.
Bir ona yaradı gönül sığlığı,
Bir de ondan kalan aciz küpeler..
Boş ver dünyasını terk edeli ben,
Neyin ısbatına talibim acep?
Keyiflen güldane kandırdı söben,
Bahtımı bağlıyor yeniden akrep…
Tüket beni zehir, sil beni alem!
Kurtulsun vehmimden ruhsuz hayali..
En çetin yılana kovuksa adem,
Açmasın koynunu aşka ahali…
Kayıt Tarihi : 19.11.2016 23:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!