Hayat Oyunu Şiiri - Serdar Alıcı

Biz de sevmiştik deliler gibi kalpsiz bir yâri
Kalbimizden bir köşke yerleştirmiştik
Bizim dertli umutlarımız bir dağın zirvesinde...
Acıyla ağlıyor, kimse yardımına koşmuyor

Kalbim senin için aklımı aldı
Deli etti beni, çıldırttı
Feryât etse de aklım
Kalbim söz dinlemezdi

Unutulmuş benlikleri kahretti, daha beter etti
Zindânlarda çürüttü, azap çektirdi
Başka gönülleri bu uğurda mahvetti
Hepsi senin içindi

Ruhumu esir etmişti
Bedenim ise harap olmuştu
elimde kanlı bir gül vardı
Âşkımızın kanları...

Kalbim çıldırmıştı
Kim çıkarsa çıksın karşısına
Ezip geçerdi
Durdurmak imkânsızdı

Ben senin için her şeyimden vazgeçtim
Kalbim uğrunda her şeyi yoketti
Durdurulamıyordu ama ta ki...
Başkasının olduğun o kara güne dek!

Sevdiğin için uğrunda her şeyi göze alırsın
Karşına kim çıkarsa çıksın, fark etmez...
Ama bir gün sevdiğin tarafından ihânete uğrarsın
İşte o gün hayata vedâ edersin