Hayat Öyle Bir Harcar ki Bilemezsin

Gönlün yoksul mu kaldı sevgisiz öyle
Göl idin de yalnızlıktan kurudun mu  söyle
Aşk gönüle vurduğu vakit sen unutuldun mu böyle
Allah yolunda her vakit ruhunla yürüdün mü söyle

 Dertsiz gönlünde yara da bahtın kara mı böyle
Evladın sana tek çare mi söyle
Dünya bu bir rüyada hayal mi kurdun hep böyle
Kurutulup nefsinden koştun mu çağrıya sen söyle

Gençliğin sıcak yuvadaki beşiği misin söyle
Namuslu umudun kaşığımısın böyle
Yolların ümidin, ışığın mı söndü söyle
Aklına yalnızlık mı yuva etti sana ezdi böyle

Hüzün ve hasret kalbi doldurur mu sandın
Kaderin sillesini yiyipte mi usandın
Dermansız dert sadece dünyada mı sandın
Ömrünün sonunda yalnızlık mı yâr sandın

Titrer durursun göz yaşları sende sel
Duaya, yalvarışa teslimiyete gel
Çınarın gitti gideli efkarın kuru gül
Darlanma fidanlarında gül açar birgün

Yıllardır gurbetlerde olup gezsende
Kimseler beni yok edip harcayamaz desende
İçin ağlarken dışından gülsende
Hayat öyle bir harcar ki bilemezsin.