Hayat, ortalama yetmiş yıllık bir film’dir…
Kendi senaryonu, başkalarına yazdırma…
Emeğinin karşılığını alabilmeyi, öğrenmelisin…
Kendi hayat filminin, başoyuncusu ol.
Kendi rejisörün, yapımcın, teknisyenin ol.
Hatta kendi kendinin, figüranı da ol.
Fakat başkalarının hayat hikâyesinde,
Figüran, taşeron ve sıradan bir seyirci olma.
Yoksa başına gelmeyen, dert ve acı kalmaz.
Bitmez üzüntülerle perişan olursun…
İstismar, kötü inanların elinde ve dilinde,
Gizli bir silah gibidir…
Kötü insanların sayısı ise, asla bilinmez…
Seni üzen insanların arasında yaşamak,
Uçurum kenarında yürümek gibidir.
Seni seven ve değerini bilen insanların,
Arasında ve yakınında olmak ise,
Cennetin kapısında oturmak gibidir…
9.4.2006
Erol GüngörKayıt Tarihi : 11.3.2012 08:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayat, çevrenizde gördüğünüz, tanıdığınız herkesle dost ve arkadaş olacak kadar uzun değildir. Hayat küstüğünüz, darıldığınız, size hitap etmeyen, elektrik ve ışık almadığınız, itici bulduğunuz, size sevgisi ve saygısı yeterli olmayan, hatta hiç olmayan insanlara vakit ayıracak, küstüklerinizle tek tek barışıp yeniden dostluk kuracağınız kadar da uzun değildir. Hayat karşılıklı sevgi ve saygı duymadığınız ve kendisi ile hiçbir zaman işbirliği içinde olamayacağınız insanları takip edecek, onlara vakit ayıracak kadar da zaten uzun değildir. Kalan ömrünüzü sevdiklerinize ve sizi sevenlere ayırınız. Sevgiyi eşit paylaştığınız insanlara ise en çok zaman ayırınız. İnanın daha çok mutlu olursunuz…Erol Güngör 2.1.2012
