Hayat Olasın Şiiri - Özdemir Koca

Beni hor görmüşsün Ser... Efendi;
Dilerim muteber bir zat olasın,
Ben keyfi devran eyledim şu feleği,
Sen de benden biraz rahat olasın.

İnsanoğlu bilmez yarınını gününü,
Paşa sofrasından biçer donunu,
Ben yaşadım gitti harda dünümü,
Sen kudrette güçte Ferhat olasın.

Dediler atlar kudurur yer ise Arpa,
Benim güvenim yok yarene dosta,
Bir gün olur çıkarsan Felekte Posta,
Metehan, Teoman, Kürşat olasın.

Azmayasın yalın gelince önüne,
Güvenmeyesin tabiine, ilmine,
Ne gelirse kinden gelir derler insana,
Gönlünde Adem gibi rahat olasın.

Çekersen milletin bitmez gamını,
Edersen gıybetini, dilden şanını,
Bir kefene sarıp bürün kendini,
Dedikoduda şakşakçı avrat olasın.

Özdemir derki Dünya bir Handır,
En iyisi insan gibi yaşayan adamdır,
Bu tarafa bakma o taraf yamandır,
Bu alemden gelip geçen hayat olasın.