Hayat Okulu Şiiri - Vahap Özdemir

Terk edilmiş rutubetli yıkık dökük bir lise gibiyim
Adeta harita misali kırık duvarlar, çatılardan sarkan kiremit parçaları gibiyim
El üstünde çok öğrenci yetiştirdi yüreğim
Sahte olmadım, nicesini;
Çocukça, delice sevdim
Ufak bir hata yaptım, eşsiz cezalar verdiniz
Olmadı size karşı bir disiplinim.
Hayatımdan bir temiz sayfa koparıp, ödünç verdim.
Fakat bir karşılık göremedim..
Terk edilmiş rutubetli yıkık dökük bir lise gibiyim..
Kimi öğrencimin dilinde bir son
Kimi öğrencinin dilinde bir başlangıcım
Çözemediğim soruların içinde hayat okulunda yalnız kaldım.
Sanırım ki
Ya silgim az geldi ya Kalemim
Kendimi bir sözlüye çektim
Neden silgimi her seferinde kalemimden önce tükettim...
Neden hayat okulunda önce sınava girip sonra öğrendim..
Neden aferini olmayan bu hayat okulunda çocukluğumu kaybettim..
Neden yanlışları silerken doğruları kaybettim..
İşte bu bambaşka bir okul
Bir bakarsın kaybetmiş bir bakarsın kazanmış en ağır diplomayı alıp gitmişsin
İkinci bir şans tanıyan kimse yok
Burası hayat okulu..
Tutunmak için bir dal bulursan bırakma peşini
Kırılırsa sakın unutma kaybedeceğini
Bak bana, ben bilmezdim kendi sözlümden geçemeyeceğimi
Kaybettim içimdeki tüm ümitleri
Çünkü burası hayat okulu...
Kaybedersen eğer, tüm çabaların bir sonu.