Hayat Öğretmeni Şiiri - Mehmet Özer

Dün seni rüyamda gördüm figen abla
Benim ablam,mahalledeki tüm gençlerin ablası
Taksiden ne de afilli inmiştin
Herkes birbirine şaşkınlıkla bakakalmıştı
Bu kadar güzel bir kadının
Bu köhne mahallede ne işi vardı
Kim bilebilirdi ergenlik çağına gelmiş
Delikanlıların hayat öğretmeni olacağını
İlk defa kız arkadaşımla buluşacağımda
Dudaktan öpüşmeyi öğretmiştin ya bana
Ben hala seninle öpüştüğüm gibi
Kimseyle öpüşmedim hayatımda
Senin verdiğin sıcaklığı
Hissedemedim dudaklarımda
Daha kaç kişiyle böyle öpüşmüştün acaba
Terk edildiğim gün koşarak gelmiştim ya sana
Hani göğüslerinin arasında ağladım
Hem de ne ağlamak hıçkıra hıçkıra
Senden sonra kimsenin göğsünde ağlamadım inan bana
O meşhur gün geldiğinde yine sen vardın yanımda
Erkek olmama rağmen
Mutluluktan uçmuştum senin kollarında
Hiç zor olmamıştı o zaman
Bekarlığa veda
O günden sonra hiç görmedim seni
Aramadım sormadım
Neredeydin ne yapıyordun nerede yaşıyordun
Hiç merak etmedim aslında
Rüyamda görünce seni
Tekrar görmek için titrek bir heyecan kapladı içimi
Ne bilebilirdim ki mahalleye gidince
Senin öldüğünü söyleyeceklerini
Hüzün kapladı yüreğimi
Oysa ne kadar özlemiştim seni
Bana bu dünyada ki ilklerimi öğreten
Hayat öğretmenimi.