Hayat öğretir Şiiri - Ahmet Coşkun

Hayat öğretir

geçtim o yollardan gidenler gibi
zemheri kışlarda hep boran tipi
kah açıldım kah kapandım o kapı
bende bir insanım dersle sınandım

düz yollarım eğrildi çok zamanlar
avucuma koyuldu çok dermanlar
cennette yol açmadı hiç imkanlar
insanlık hali denmedi kınandım

aradığım aşkla akmadı hayat
açmadım kalbimi direndim inat
çok zaman dedim şu kalbi sök at
gayya kuyusunda yandım ha yandım

her bir terazide tartıldım durdum
sevenler sevgililer gönül yurdum
çekildi tek tek şimdi yalnız kurdum
sonunda aydım kendime inandım