hayat ne çok ödev yüklemiş sana bana
hangisinden başlayacağız biz derken ona
birikti ödevler, tıpkı borçlar gibi
gördü dünyanın bu yüklü yüzünü
bir çocuğun dersiyle bazen
bir şiirin ezberindeki heyecanda
bir lokma ekmek için bazen
şevkle sarıldın yüzünü güldürüne
ödevin yıldızlı pekiyi ile
sana gösterdi başarını belki bir an
alnım açık yüzüm pak dedin ona
devam ettin yurttaşlık zamanında
ver ödevimi dedin ona buna
sen de ödevini yap dedin onlara
ödev, hayatın kendisiydi, anladın
bu ödevler ölene dek vardı bu hayatta
Kayıt Tarihi : 28.4.2007 09:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!