Hayat Nezlesi Şiiri - Kemal Karayılan

Hayat nezlesi oldum galiba
Bugünlerde,
Hayattan hiç tad alamıyorum
Uyku tutmuyor gözlerimi
Her gece aynı kabusu görüyorum
Kuyunun dibi karanlık
Düşüyorum
Sahte dostlar,
Sahte tebessümler bunlar
Kış güneşi gibi sanki,ısıtmıyor
Üşüyorum
Sazlıkların uğultusu
Bugünü mü buldunuz
Çağırsanız da gelemem artık
Derin hayallerdeyim
Düşünüyorum
Karanlık,soğuk ve yalnızlık
Elele vermiş halay çekiyor karşımda
Şaşıyorum
Günlerin kağnısı çamura saplanmış
Yürü be Allah'ın belası
Akmıyor zaman ama ben çekiyorum
Hiç bu kadar tadsız gelmemişti bana hayat daha önce
Aklımı kaçırmak üzereyim neredeyse
Belki de kaçırdım
Peşi sıra koşuyorum