Belki de hayat; Özlemler, acılar, korkular arasından mutluluk süzebilmek,
bir çift göze bakıp gülebilmek sanatıdır.
Bir dize baş koyup uyumaktır saçın okşanırken…
ve biraz daha sokulmaktır yanındaki kolun altına,
bardaktan yağmur boşalırken...
Kim bilir belki de hayat;
Sorgusuz sualsiz yaşanası bir şeydir, keşkeler ve yoksalardan uzak.
Boş vermektir belki de o kendi senfonisini çalarken,
sessizce mırıldanmak kâfidir dilinin döndüğü kadar...
Hayat! Çok garip...
Bir türlü şarkıya girememek gibi bazen.
Yada en bildiğin şarkıyı bile hatırlayamamak zaten...
(08 Aralık 2006, Adana)
Ramazan DemirelKayıt Tarihi : 14.9.2009 21:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ne çok durak var görüyorsunuz. bir çok renk var göreceğiniz ve pek çok tonu. herbirine sormaya yada isim koymaya kalktığınızı düşünün...yetmezki ömür...
hayat ne peki? hayat ben, hayat sen, hayat kendimiz...
tebrik ederim kaleminizi...
bu şiir başka güzel...
TÜM YORUMLAR (3)