Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
çok güzel bir şiir yüreğinize ve kaleminize sağlık kimbilir belki birgün herkes yüreğinden geçen güzellikleri yaşar
sevgi ve saygılarımla
Hayy/at...Bir Allah var diri olan gerisini at...Haya/t...hayadan ibaret...ha/yat...ve bunları yapmayanlar yatsın gitsin...böyle birşey olabilir mi?Şiirden esinlenerek yazdığım cümleler.Selam ve dua ile.
HAYAT SADECE BİR ÇIRPINIŞ....KADER DENİLEN ZALİMİN KUCAĞINDA....ZATEN ÇOCUKLARDA AĞLAYARAK DOĞUP,DÜNYA YA GÖZ AÇINCA...MEME DİYE ÇIRPINMIYOR MU...İŞTE O ÇIRPINIŞ Kİ ÖMÜR BOYU SÜRECEK SERÜVENİN İLK SELAMLARI YAŞAMA....
elinize ve yürerğinize sağlık bir çok şiirlerinizi okudum hepside güzel bir emek eseri
sevgiylekalın :)
yüreğinize sağlık............
Hayatı hikaye gibi değil,
Anlaşılan bir gerçek gibi varmı bilen,
Yaşadıklarına rahmen,
Azda olsa tarifi budur diye, bilen kim,
Tarifi varmı, hayat nedir ki ?.
bir gözleri ela'lıya feda ettim,
tebrikler
selma izcimen.
Bir umut mu beklenen geceler
Karanlığın gözyaşları mı gizlenen
Yaşamak mı
Unutmak mı
Yoksa
Hergün ölmek mi?
Bir kelimenin ucunda gözyaşlarımız
Hayat nedir ki?
Güne başlarken,
Umutla tomurcuklanıp yeşeren bir sevinç
Gün biterken,
Kök salmış bir hüzün.
Ümitlerin,
Ümitsizliğe dönüşmesi mi?
Bir lokma ekmek için,
Zamanla yarışıp
Acıların derinleşmesi mi?
Bir türlü çözemedik.
Daha çok küçüksün bebeğim
Yıllar sonra
Sen de soracaksın benim gibi
Hayat nedir ki?
Sahi nedirki hayat cevaplandırılması o kadar güç ki
kalemine sağlık
Hayatı sorgulamak.
Hayatın tahlilini yapmak.
Sorgulanmayan hayatın anlamının olmadığını görmek.
---Hayat Nedir Ki?--Güzel sorgulayan bir tavır.Yüreğinize sağlık.
---------
Bence hayat bir yapboz oyunu:
------
YAP BOZ
Hayat bir yap boz oyunu.
Hata bilinir ve yapılır.
Tarih,tekerrürler yumağı.
Tekrarlanır,tekrarlanır.
Doğrularla,yanlışlar iç içe.
Bir hengame,bir karmaşa.
Bu günden yarına kalan,
Bir oyun,bir anı.
----------
YAP BOZ
Hayat bir yap boz oyunu.
Hata bilinir ve yapılır.
Tarih,tekerrürler yumağı.
Tekrarlanır,tekrarlanır.
Doğrularla,yanlışlar iç içe.
Bir hengame,bir karmaşa.
Bu günden yarına kalan,
Bir oyun,bir anı.
Bir umut mu beklenen geceler
Karanlığın gözyaşları mı gizlenen
Yaşamak mı
Unutmak mı
Yoksa
Hergün ölmek mi?
Bir kelimenin ucunda gözyaşlarımız
Hayat nedir ki?
yaşam...iki noktayı birbirine bağlayan...başlangıcında ödülü ölüm olan...
doğumla ölüm arasında derinliğine dalıp gidebilmektir...bazen ağlamak, bazen de umutlanabilmektir alabildiğine...
dizelerin bana bunları söyletti...iki nokta arasında derinliğine bir yaşamın olur umarım...sağlıkla kal...
Hayat sevmektir
ölmekdir gerekirse
yaşamaktır olanca gücüyle
dolo dolu...
Duygusal gayet güzel Tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 22 tane yorum bulunmakta