Hayat Nedir Anne Şiiri - Hikmet Büyükoğlu

Anne, hayat nedir? Söyle bana…
İlk adım mı, ilk yara mı?
Babamın sesi mi geceye karışan,
Yoksa düşlerde büyüyen umutlar mı?

Çocukken avuçlarıma çizdiğin düşler,
Bir bir eksildi yılların içinde.
Kimini rüzgâr aldı, kimini insanlar,
Kimini de ben sakladım içimde.

Büyümek sancılı bir şeymiş anne,
Öğrendim geç kalınca hayata.
Bir çiçeğin soluşunu izler gibi,
İçimde soldu yıllar usulca.

Hayat dediğin, bir tren istasyonu,
Gelenler, gidenler, bekleyenler…
Bazen bir veda, bazen vuslat,
Bazen de hiçbir yere varmayan yollar…

İnsan hep bir şeyleri bırakıyor geride,
Bir evi, bir sevgiyi, bir gülümsemeyi…
Ama en çok da kendini unutuyor,
Yaşamak dediği bu sonsuz telaşta.

Anne, ben de yoruldum bu yolda,
Üzerime sinmiş gölgelerle yürüyorum.
Her gülüşün ardında bir hüzün saklı,
Ve her mutluluğun kıyısında bir korku.

Bana hep "umut" dedin sen, hatırlar mısın?
Bir gün her şeyin düzeleceğini…
Ama anne, umut da yorulurmuş meğer,
Gecelerin içindeki yalnızlık kadar.

İnsan en çok kaybolunca anlıyormuş,
Yolun kendisi olduğunu.
Öğrendim anne, geç de olsa,
Hayat, her şeyden çok bir sınavmış.

Şimdi hangi soruyu sorsam cevapsız,
Hangi düşe dalsam yarım kalmış…
Ve hangi şarkıyı dinlesem hüzün kokuyor,
Zamana karşı yenik düşen bir çocuk gibi.

Söyle anne,
Hayat gerçekten bu mu?
Yoksa biz mi yanlış yaşadık?