İnsanız kopuyor her gün ömrümüzden,
Her gün ne yükler geçer aşınmış köprümüzden,
Şafağı söker yüreğimizde titrek aydınlığın,
Kıyameti kopar dünyamızda yalnızlığın...
Çekeriz diz boyu kederi bir dolu kafayla,
Ölmeyiz, kaybolmayız sanırız bu sefayla...
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta