Hayat Ne Garip Değil mi Sevgili..?

Yüreğim unutulduğum günü anladığında durdurmuştu çarpmasını
Vurduğum kilitle elveda etmişti tüm
Yaşanan ve yaşanacaklara..

Ruhuma gülümsemenle ruh katmadığını anladığım..işte o an..

Plansız imarla gelişmiş şehrinin en ücra köşesindeki bir avuç sahiplenilmemiş toprağına gömmüştüm ''Yüreğimi'' sessiz sedasız..

Ve o an hayat bir kez daha çarptı tokadını yüzüme...

Anladım ki ben SEN'i;

''Sen'' diye geçtigin kalbimin patika yollarının sessizliğindeki gölgeni sevmişim..
Karanlık bir gecenin içinden yeşile açtığın parlayan ışığın sözlerini sevmişim...
''Seni seviyorum'' diye bağırdığımda duymadığın senfoninin bana geri dönen yankısını sevmişim..

Sen kalbindeki koskoca bir şehrin ışıkların gürültüsündeyken
Ben'im kalbindeki mezarımın karanlığında

Üstelik bile bile

''SEN'' hiç duymazken ''BEN''im her an ''SENİ SEVİYORUM'' diye usulca söylediğim sonu gelmeyecek nakaratların ezgisinde
Hala mezarıma bir demet bırakacağın nergisin hayali içinde olduğum..

''SEN'' ve ''BEN'' im olmamız gereken yerlerde asla olamadığımız bu

Hayat ne garip değil mi SEVGİLİ...