Karanlıklar içindeyim,
Sabahı bekliyorum.
Bitmiyor içimdeki yangın.
Ne yapayım, bilmiyorum
Yeter artık, sabahı bekliyorum.
Yine yalnızlığın o en dayanılmaz,
En anlamsız sancısı.
Karanlıklar içindeyim.
Sensizim, çaresizim.
Sanki bir daha göremeyeceğim,
Ömür boyu güneşsiz kalacağım.
Hayat ne acı.
Belki de alışmak lazım,
Kabullenmek lazım,
yazdan sonra sonbaharın geleceğini,
Akşam olunca güneşin batacağını.
Karanlıklar içindeyim.
Bitmesin karanlıklar,
Güneş hiç doğmasın.
Mademki her mutluluğun sonunda bir hüzün var.
Kayıt Tarihi : 22.1.2013 01:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!