Hayat Mücadelesi Şiiri - İbrahim Çelikli

“-bizim de oldu çamırlıkta iki ğarık göğerimiz
Arpalıkda iki cızı da olsa kelek yerimiz
Gölyerinde armıt, Hasan Çeşmede fasillemiz
bir koşumluk öküzümüz, iki belik geçimiz

ya(ğ) mırdan hıfzolcak gadar da olsa ev edindik
kara bina da olsa, toprak damlı da olsa bizim dedik
e(vi) mizde aç doyurduk, musavir gabil etdik
sofraya yağdırdık ne(yi) miz var nemiz yoğusa yedirdik”

“-taha üsdümüze güneş doğdurmadık evel Allah
uyku-dünek bilmedik
gece demedik, gündüz demedik
çalışdık-çabaladık nasip etti Rabbim Tea Allah
şükrettik
bin şükür emrine;
yetti-yetmedi
“-bereket versin” dedik
kör gelmedik

yemedik-yedirdik, işmedik-içirdik
çoluk-çocuk yetişdirdik
ağalar beyler gibi biz de gelin aldık,
gız gelin etdik
çenizi el çenizinden geri deği(l)
ev-dam sabısı etdik her birini
her birinin düzeni, beni(ğ) ikinden eleri

onnarda o(ğ) lan uşağa garışdı
her birinin gapısı ayrı açılı(r)
şükür Allaha, bana e(h) tiyaşları yoğ emme
eğsiklerini yetirin gene elden geldiğince

emme yok! hısım
hincikinnere yetilecekleyin deği(l) ne var
bi keydiklerini-bi da keymeyorular
ged anam get ne etiyaşları tükeniyo
ne para yetiyo

ne duydularısa isteyollar
ne görseler alıyollar
“-yok-yoğsulluk” bilmeyollar
ne gıtlık görmüşler
ne seferberlik yaşamışlar
Allah yardımcıları osun hincikinnerin valla
biz ne çocuk olmuşuyuz,
ne genş, hepisi bunara
Allah ecir-sabır versin ana-boba olana
biz ne çocukluğumuzu bilebildik,
ne de genşliğimizi,
anamızın göğsünden kesileli beri
bi de analığa çatınca
ne ayağımız kelik gördü
ne sırtımız humayın

zabahın köründe yörü bakalım oğlağa
kuşluk vahtı hadi bakalım ekmeğ et
dal öylen süpürge
keçiyi goyunu sağ, başakla, südü süz,
bişir neydet et

geldi geşdi de,
Alla(hı) ma hesapsız-kitapsız şükür,
yorganımın üsdüne daa gün çili bulaşmamışdır
gün doğana kadak
tarlada eynel çıkarıdım da!
gonşu tarlalara gelennerinen guşluk ekmeğinde
bi araya gelisek söz temsili
“-Döndü gene yatıya ğalmış haralda” derleridi

gonu gonşuynan bi araya gelmek deyinşe
dutup onu da bi ağacın kölgesinde
oturup da yarennig etdiğimiz sanman hincikinner gibi,
ya eyneldeyken, ya eynel bitinşe barabar bir-birimize

“-golay gele, gonşu………..
golay gele” demişiyizdir de
hepiciği o
değilise yardımın file yoğusa bizim gibi,
nere oturup da bi soluklanıyon yahu
burnumuzu dutuvusan canımız çıkacak
kimin kaç dölüm yolduğu deği,
kimin kaş dölüm ekini galdığı gonuşuludu

değil gün yorganımıza doğcak,
hu yaşın sahabı oldum,
iş zabahındır
gün ortalığı yakmadan
zabah serinliğiynen
guşluğa gadak ne eytdin-etdin
gerisi yalan,
aynı insan ömrü ğibi
……….
çoluk-çocuk etişesiya ne etdin etdin
ondan sonurası
olsa da olur-olmasa da
söz temsili
hincik etirafıma bakıyon da!
o öylene gadak yatan ağa-bey efratlarına
benim yarı yaşımda, çekdiler getdiler
onar öylene gadak yatmayı kar bellediler
yedikleri önlerinde yemedikleri arkalarında
bey gibi,

Allah insana bis-sürü aza vermiş
hepisinin mazifesi ayrı
ayak yörüyüp varacak,
göz görecek, el dutacak,
diş kesecek, hepisi de üsdüne düşeni dutacak
Allah göt vermiş deye üsdüne otura-gorsan
sadaca götünü gullanmış olacan

söz temsili Dünneye biçcik geliyoz öyle demi
bunun ahiri de ölüm o da belli,
emme benim varısa belim dutmayvırıyo
hepisi o
o da neden, hiç belimizi doğruldupta,
hiç elimiz uzadıpda okardan bişiy alıp da yemedik ki

hep süründük,
hep yerden deşirip de
daşın-gayanın arasından derneyip de yedik
hinciye gadak belimizi doğrultmadık
hincide gel bakalım deyo işde
gahrolasıca