Sırtında ki yükten mi,
Hayat mı belini büken?
Eller iki yanında
Eller ki kavruk güneşten…
,
Eller ki derin yara…
Eller ki çatlak
Yükünü bağladığı ip
Ha koptu ha kopacak…
Her günün tekrarı belki
Varla yok arası bir ev,
Ve yine o eve dönüş…
Mavi gözlü kız umutlu,
Kadının dilinde serzeniş….
Sonraki sabah erkenden,
Şehrin güzelliğini görmeden
Beklide karnı doymadan
Yollarlı tüketip birde
Sırtlanacağı yükü bekleyip,
Yükleyip en ağırından
Devam edecek her şey
Kopana dek hayatı
Çürük halatlarından…
Kayıt Tarihi : 5.11.2006 00:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!