Hayat Merdiveni Şiiri - Ramazan Özütürk

Saç, sakal ağardı gayri
Kılığımda bozuldu gör
Noksan eyledim dişleri
Damağımda bozuldu gör

Gizli sırrı, ayıpları
Kırkbeş yılda kayıpları
Aklım ile hesapları
Yaptığımda bozuldu gör

Geçmez sandım, gençlik çağı
Sadık sandım, dostun bağı
Ah..! sevdam, gezdirdi dağı
Diz bağımda bozuldu gör..

Nerde güzel görse gönül
Meyil verir, olur bülbül
Yalan dünya bağında gül
Sevdiğimde bozuldu gör

Kıvrım kıvrım yollar aştım
Pusulam yok, yönü şaştım
Hazır kazanca alıştım
Yemeğimde bozuldu gör

Ben çalıştım, yedi zaman
Kazancımda oldu duman
Çok uğraştım ömür, “aman”
Takatımda bozuldu gör

Şiir yazdım, geze geze
Günahları eze eze
Ölümü de aldım göze
Görüşümde bozuldu gör

Dünya serbest serin imiş
Kimler gelip, kimler geçmiş
Bir bakmışsın, ömür bitmiş
Düzenimde bozuldu gör

Ayağım yok yürüyemem
Dermanım yok sürüyemem
Yar bahçende gül deremem
Gülşenimde bozuldu gör

Kaptan olsam, rota bilmem
Bestekârım, nota bilmem
Üretim çok, kota bilmem
Varlığımda bozuldu gör

Yine esti sam yelimiz
Bükülür artık belimiz
Dostun eline elimiz
Verdiğimde bozuldu gör

Havada sis, yerde buzu
Eritmez oldu kalp tuzu
Çizgiler kaplamış yüzü
Şu derimde bozuldu gör

Mal yalan, istemem servet
Dileğimdir yalnız hürmet
Yaşam ki, zehirli şerbet
İştiğim de bozuldu gör

Yıllar boşa geçti yazık
Kırkbeş yıla çaktım kazık
Söz doğruysa, nazik nazik
Düz yolumda bozuldu gör

Özütürk’üm sözde kusur
Etmişsen, okuyan bulur
Birgün bu ömür savrulur
Sıhhatimde bozuldu gör.