Hayat Mavi. Şiiri - Özdener Güleryüz

Renk alıyor hayat,
Maviye.
Ne güzel de dalgalanıyor günler.
Geçmiş bir gece,
Çok uzak ve içimde.
Ötesi sis, duman.
Uyumuşum gibi,
Yedi uyurların mağarasında.
Eşyalarım sırtımda, yollar soğuk.
Kim bilir ki işte şu yakınlarda bir yerde,
Ama geçmişte.
Hızır beni yerden aldı,
Yüzüme baktı.
Toprağa geri bıraktı.

Bir insan arıyordum sanırım.
Ve ışık yoktu.
Gözüm kara.
Yaşadım ben.
Bırakıldığım toprakta.
Hatalarımı şimdi, dönmeyişlere verdim.
Ve ben varım.
Sırtıma vurulan yükle gittim.
Yaman dı adı.
Yoktu tadı.

Bir insan arıyordum.
Kalbimin içinde olsun. ‘’Hey zaman! ’’ dedim.
Orada dursun.
Neredeyim?
Ve sen, O insan!
Ağla! zamanı kaybettin.
Görmesem de artık,
Acıyor mu?
Olsun.
Hayat Mavi.

ÖZDENER GÜLERYÜZ